Windturbines op zee een probleem?

Windturbines op zee een probleem?

De documentaire “Thrown to the Wind” van Michael Schellenberger beweert dat het heien van windturbinepalen op de zeebodem leidt tot massale sterfte van walvissen die langs de kust zwemmen. Schellenberger beweert dat dit fenomeen zich voordoet aan de Amerikaanse oostkust, waar de bouw van windturbines in de Atlantische Oceaan plaatsvindt. Hij beschuldigt wetenschappers, journalisten en de windindustrie van het verdoezelen van deze impact op het milieu. De geluidsniveaus die vrijkomen bij het heien van turbinepalen worden beschreven als schadelijk voor walvissen en vergelijkbaar met het geluid van opstijgende straaljagers.

In de documentaire laten natuurbeschermers en wetenschappers zien hoe akoestische apparatuur in zee wordt geplaatst om de geluidseffecten van het heien van een windturbine in de buurt van New Jersey te meten. Voor elke turbine die wordt geplaatst, zijn naar verluidt 1500 van deze luide klappen nodig. Dit zou verband houden met de plotselinge sterfte van walvissen langs de Amerikaanse oostkust.

Er wordt beweerd dat de eerste Amerikaanse zeewindboerderij, Block Island genaamd, in 2017 op de migratieroute van de Noordkaper werd gebouwd, wat heeft geleid tot het aanspoelen van dode walvissen. Er wordt beweerd dat sinds december 2022 zestig dode walvissen zijn aangespoeld, en dat sinds januari 2017 driehonderd beschermde walvissen zijn gestrand. Deze aantallen worden toegeschreven aan de vergunningen die zijn verleend voor het bouwen van windturbines in de zeebodem.

De documentaire benadrukt ook de mogelijke gevolgen van de grootschalige uitbreiding van windturbines in de Noordzee, waar tot wel 30.000 windturbines zouden kunnen worden geplaatst. Dit zou het leefgebied van zeezoogdieren bedreigen, vergelijkbaar met de situatie aan de Amerikaanse oostkust. Ondanks het feit dat milieuorganisaties zoals Greenpeace ooit tegen walvisjacht waren, worden ze nu beschuldigd van het ondersteunen van de windindustrie en het negeren van de impact ervan op walvissen.

De overheid in Nederland staat industriële activiteiten, zoals het bouwen van windturbines op zee, toe onder de Rijkscoördinatieregeling. Deze activiteiten worden echter onderworpen aan natuurregels en moeten eventuele schade ‘mitigeren’. Dit betekent dat windturbine-exploitanten maatregelen moeten nemen om schade aan de natuur te beperken. Deze maatregelen omvatten het dempen van heigeluid met bubbelschermen en het preventief verjagen van zeezoogdieren uit het bouwgebied.

TNO en Wageningen UR hebben een computermodel ontwikkeld om de impact van heigeluid op zeezoogdieren te beoordelen. Het blijkt dat bepaalde maatregelen de schadelijke effecten kunnen verminderen en binnen aanvaardbare grenzen kunnen houden. Er wordt echter beweerd dat deze maatregelen slechts op papier beschermde dieren kunnen beschermen en dat deze praktijk kan leiden tot verstoring en sterfte van zeezoogdieren.

Al met al suggereert de documentaire dat de bouw van windturbines op zee, door het veroorzaken van luide geluiden tijdens het heiproces, schadelijk kan zijn voor zeezoogdieren zoals walvissen en dolfijnen. Het benadrukt ook mogelijke belangenverstrengeling tussen milieuorganisaties en de windindustrie, evenals de beperkingen van de huidige natuurregels en mitigatiemaatregelen.

Over de auteur

Darryl Fleming administrator

Geef een reactie